„Idą mrówki po brzuszku” Elżbiety i Witolda Szwajkowskich


„Idą mrówki po brzuszku” Elżbiety i Witolda Szwajkowskich od @wydawnictwo_zielona_sowa to propozycja wierszyków dla rodziców małych dzieci. Rymowanki można wykorzystać podczas kąpieli, wycierania, wspólnego ubierania, masażu dziecka, aby odwrócić uwagę malucha od nie zawsze przyjemnych dla niego czynności czy nawiązywać kontakt z niemowlakiem. 






Może najpierw napiszę o zaletach tej książeczki. Wierszyki zostały podzielone na dwie części: zabawy kontaktowe (sensoryczne) oraz zabawy motoryczne (ruchowe). Te pierwsze bazują na dotyku, różnych rodzajach zabaw polegających na delikatnym uciskaniu, opukiwaniu, łaskotaniu. Drugie wierszyki skupiają się na pobudzaniu do ruchu, są towarzyszącymi zabawie rymowankami, np. „Na huśtawce” czy „Wysokie loty”. Z pewnością te przyjazne dla dziecka teksty umilą wspólne chwile, a może także zachęcą rodziców do recytowania wierszy w trakcie zabawy, rozwijając wspólną wrażliwość. 


Mam jednak poczucie, że wierszyki te są za długie, by wykorzystać je w codziennej zabawie. Trzymanie książki w jednej ręce i wykonywanie opisywanych w tekście czynności jest trudne do wykonania (sprawdziłam!). W wierszyku „Po zastrzyku i po krzyku” nie podobało mi się, że zastrzyk nie boli, bo przecież boli - w tym wierszyku emocje dzieci zostały zmarginalizowane. NIe do końca też rozumiem zamysł rymowanki „Obiad mniam-niam-niam”.


Jestem zwolenniczką, aby czytać dziecku jak najwięcej. Od pierwszych chwil mówić i tworzyć więź. Małym dzieciom te rymowane, rytmiczne wierszyki mogą się spodobać. Jest to zdecydowanie lektura do czytania maluchom. Czytaliście? Podzielicie się wrażeniami?


Wiek czytelników: 6m+

Liczba stron: 96

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Tajna Misja - zagadkowe gry fabularne

Obraz
Czy kiedy byiiście dziećmi, graliście w podchody? Biegaliście od punktu do punktu i wykonywaliście zadania, aby uzyskać nową wskazówkę? Jeśli Wasze dzieci chciałyby przeżyć podobną przygodę, to koniecznie zachęćcie je do wzięcia udziału w tajnej misji. Zagadkowe gry fabularne od @Tajnamisja to propozycja dla dzieci w wieku od 3 do 14 lat,. My testowaliśmy je z dziećmi w wieku 5,5 oraz 2,5 lat. I o ile starszaki bawiły się rewelacyjnie, to młodze faktycznie były jeszcze na niektóre zadania za małe. Świetnie jednak odnajdywały się we wspólnym działaniu: szukaniu, układaniu puzzli, odgadywaniu zwierząt na obrazku. Graliśmy w trzy gry: „Przygoda na wsi” (3-5 lat), Światowy Festiwal CIasta” oraz „W jeden dzień dookoła świata” (5-8 lat). O ile w pierwszym przedziale wiekowym zadania były trochę za łatwe dla naszych prawie sześciolatków - czyli wiek graczy jest jak najbardziej trafnie określony - o tyle te dla starszych wymagały już kombinowania, myślenia, umiejętności liczenia i znajomości l...
Czytaj więcej

„Kareta z piernika” Wandy Chotomskiej

Obraz
Gdy byłam dzieckiem, bardzo lubiłam baśnie o księżniczkach czy historie o dziewczynach, które marzyły o tym, by szczęśliwie wyjść za mąż. By jakiś chłopiec kochał je takimi, jakimi są, a one kochały tego chłopca. Banalne, prawda? Ale tak było!  I oto w moje ręce trafia wznowienie książki z 1988 roku - „Kareta z piernika” Wandy Chotomskiej od @wydawnictwoliteratura. Mamy tu srogiego ojca, cukiernika, córkę Kasię, pracowitą i pomocną dziewczynę, oraz zakochanego w niej Mikołajka. Ach, ale ojciec nie zgodzi się na ślub z biednym pracownikiem. Chce wydać Kasię za kogoś, kto jest bogaty. Stawia warunek: ten otrzyma rękę dziewczyny, kto przyjedzie do niej karetą zaprzężoną w cztery gniade konie. Na szczęście Mikołajkowi, który nie zamierza rezygnować z Kasi, przychodzą na pomoc zwierzęta: mysz, pszczoła, jaskółki. Piękna to opowieść, która - jak to w baśniach bywa - ma szczęśliwe zakończenie Albowiem „Kareta z piernika” to taka trochę baśń. Dzieje się dawno, zwierzęta mówią ludzkim głose...
Czytaj więcej

„Kastor. Pies ze schroniska” Alicji Kalinowskiej

Obraz
Jestem psiarą, psią mamą i zawsze drży mi serce na wieść o tym, że cierpią nasi bracia mniejsi. Od dziecka poruszały mnie historie psiaków i kociaków, które nie miały szans na szczęśliwy dom, którym zabrakło w życiu szczęścia i dobrego człowieka. Dlatego z wielkim wzruszeniem czytałam książkę Alicji Kalinowskiej „Kastor. Pies ze schroniska” od wydawnictwa Nowa Baśń.  Kastor - uroczy, młody, pełen energii psiak trafia pewnego dnia do schroniska. Nie rozumie, co tu właściwie robi i dlaczego ktoś ośmielił się odebrać mu wolność. Jego pobyt w schronisku nie zaczyna się dobrze: wizyta u weterynarza, gdzie dziwnie pachnie, a zastrzyk sprawia ból, nieprzyjazny współkolator Hunter, wyjadający z miski nie swoją karmę oraz niezbyt udany pierwszy spacer. I ten zew, który ciągnie na wolność, las, który wzywa i przemożna chęć ucieczki z miejsca, którego pies nie umiał nazwać domem.  Narratorem opowieści jest właśnie tytułowy Kastor. Opowiada on o swoim pobycie w schronisku, przyjaciołach, ...
Czytaj więcej