„Historia białego wieloryba” Luisa Sepulvedy

Kiedy przemówił prastary głos morza, nostalgia wód spłynęła na serce słuchacza. Zanurzył się w majestat oceanu, zjednoczył z urzekającym pięknem odchodzącego świata i zobaczył tego, który nie poddał się złu. 


Wielki biały wieloryb, ogromny, bohater legend, władca morza, zjednoczony z wodą i wszystkim, co w niej żyje. Nostalgia i smutek wyziera z jego opowieści, bo to on jest narratorem tej pięknej, ale smutnej historii. To opowieść o tym, jak sacrum morza było niszczone przez profanum zachłannych wielorybników. Jak kawałek po kawałku, najpierw ze strachem, a później coraz odważniej wydzierali oceanom życie, które powinno w nim pozostać. Czynili to ze strachu i z żądzy posiadania. Za nic nie przypominali lafkenche, ludzi morza, którzy brali tylko to, co natura pozwalala im wziąć, zjednoczeni od wieków z wodami oceanu. 



„Historia białego wieloryba” Luisa Sepulvedy to nostalgiczna opowieść o nierównej walce o spokój i o to, co piękne i dziewicze. To również  legenda o wielkim kaszalocie barwy księżyca zwanym Mocha Dick. To jego historia stała się inspiracją dla Hermana Melville’a, który napisał słynnego „Moby Dicka”.



Historia porusza najczulsze struny serca, jej liryczność i nieuchronność losu wielorybów napawa wielkim smutkiem, pokazuje nam bowiem, co utraciliśmy. Mimo ogromu tragedii, jaką niesie ze sobą opowieść białego wieloryba, jest ona piękna i szczera. I nie może zostać zapomniana.

Książkę przepięknie wydała @oficyna_noir_sur_blanc, a ilustracje tchnące spokojem stworzyła Marta R. Gustems. 

Wiek czytelników: 9+

Liczba stron: 86

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Tajna Misja - zagadkowe gry fabularne

Obraz
Czy kiedy byiiście dziećmi, graliście w podchody? Biegaliście od punktu do punktu i wykonywaliście zadania, aby uzyskać nową wskazówkę? Jeśli Wasze dzieci chciałyby przeżyć podobną przygodę, to koniecznie zachęćcie je do wzięcia udziału w tajnej misji. Zagadkowe gry fabularne od @Tajnamisja to propozycja dla dzieci w wieku od 3 do 14 lat,. My testowaliśmy je z dziećmi w wieku 5,5 oraz 2,5 lat. I o ile starszaki bawiły się rewelacyjnie, to młodze faktycznie były jeszcze na niektóre zadania za małe. Świetnie jednak odnajdywały się we wspólnym działaniu: szukaniu, układaniu puzzli, odgadywaniu zwierząt na obrazku. Graliśmy w trzy gry: „Przygoda na wsi” (3-5 lat), Światowy Festiwal CIasta” oraz „W jeden dzień dookoła świata” (5-8 lat). O ile w pierwszym przedziale wiekowym zadania były trochę za łatwe dla naszych prawie sześciolatków - czyli wiek graczy jest jak najbardziej trafnie określony - o tyle te dla starszych wymagały już kombinowania, myślenia, umiejętności liczenia i znajomości l...
Czytaj więcej

„Kareta z piernika” Wandy Chotomskiej

Obraz
Gdy byłam dzieckiem, bardzo lubiłam baśnie o księżniczkach czy historie o dziewczynach, które marzyły o tym, by szczęśliwie wyjść za mąż. By jakiś chłopiec kochał je takimi, jakimi są, a one kochały tego chłopca. Banalne, prawda? Ale tak było!  I oto w moje ręce trafia wznowienie książki z 1988 roku - „Kareta z piernika” Wandy Chotomskiej od @wydawnictwoliteratura. Mamy tu srogiego ojca, cukiernika, córkę Kasię, pracowitą i pomocną dziewczynę, oraz zakochanego w niej Mikołajka. Ach, ale ojciec nie zgodzi się na ślub z biednym pracownikiem. Chce wydać Kasię za kogoś, kto jest bogaty. Stawia warunek: ten otrzyma rękę dziewczyny, kto przyjedzie do niej karetą zaprzężoną w cztery gniade konie. Na szczęście Mikołajkowi, który nie zamierza rezygnować z Kasi, przychodzą na pomoc zwierzęta: mysz, pszczoła, jaskółki. Piękna to opowieść, która - jak to w baśniach bywa - ma szczęśliwe zakończenie Albowiem „Kareta z piernika” to taka trochę baśń. Dzieje się dawno, zwierzęta mówią ludzkim głose...
Czytaj więcej

„Kastor. Pies ze schroniska” Alicji Kalinowskiej

Obraz
Jestem psiarą, psią mamą i zawsze drży mi serce na wieść o tym, że cierpią nasi bracia mniejsi. Od dziecka poruszały mnie historie psiaków i kociaków, które nie miały szans na szczęśliwy dom, którym zabrakło w życiu szczęścia i dobrego człowieka. Dlatego z wielkim wzruszeniem czytałam książkę Alicji Kalinowskiej „Kastor. Pies ze schroniska” od wydawnictwa Nowa Baśń.  Kastor - uroczy, młody, pełen energii psiak trafia pewnego dnia do schroniska. Nie rozumie, co tu właściwie robi i dlaczego ktoś ośmielił się odebrać mu wolność. Jego pobyt w schronisku nie zaczyna się dobrze: wizyta u weterynarza, gdzie dziwnie pachnie, a zastrzyk sprawia ból, nieprzyjazny współkolator Hunter, wyjadający z miski nie swoją karmę oraz niezbyt udany pierwszy spacer. I ten zew, który ciągnie na wolność, las, który wzywa i przemożna chęć ucieczki z miejsca, którego pies nie umiał nazwać domem.  Narratorem opowieści jest właśnie tytułowy Kastor. Opowiada on o swoim pobycie w schronisku, przyjaciołach, ...
Czytaj więcej