„Leoś Sosenka obserwuje las”

Uwielbiam obserwować przyrodę. Fascynują mnie rosnące wiosną i latem rośliny, uwielbiam patrzeć na rudziki, sikorki i dzięcioła, słuchać kruków czy kłótni srok. Tego zachwytu nad przyrodą uczę moje dzieci. Gdy dostrzegam coś, co mnie zaciekawi - skaczącą po drzewie wiewiórkę czy sarnę, która wyszła na polanę - pokazuję, tłumaczę, opowiadam. Z wielkim szacunkiem i miłością do przyrody. 






„Leoś Sosenka obserwuje las” Anny Paszkiewicz od @wydawnictwo_wilga to wspaniała książka dla małych przyrodników. Leoś razem z tatą wyrusza do lasu, by bliżej przyjrzeć się otaczającej go przyrodzie. W tym celu przygotowuje lornetkę, lupę, zabiera ze sobą pluszowego dinozaura, do którego w każdej chwili może się przytulić, i rusza w nieznane. Razem z tatą będą tropić i obserwować. 



Ile tu ptaków i zwierząt: spotykają sikorkę, wilgę i dudka, sarnę oraz zająca, dostrzegają też tropy dzika. Wiedza jest tu podana w sposób prosty i ciekawy. Krótka historyjka pozwala opowiedzieć o skarbach lasu oraz przekazać podstawowe zasady prowadzenia obserwacji i zachowania się w lesie. 


Z jednej strony to historia o przyrodzie, z drugiej o wzajemnym zaufaniu taty i syna. O wspólnej przygodzie, dzieleniu się wiedzą oraz rozbudzaniu zainteresowań, przekazywaniu ich z ojca na syna. Na szczególną uwagę zasługują ilustracje Eweliny Oleksiak. Są przepiękne, doskonale komponuje się tu rysowana kreska tła z akwarelowymi przedstawieniami ptaków. Idealne połączenie, sikorka wygląda jak żywa!


Polecam Wam tę książkę, będzie idealna dla małych czytelników-odkrywców. 


Wiek czytelników: 3+

Liczba stron: 32


@basnikewelinaoleksiak 

@literatura_osobliwej 

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Tajna Misja - zagadkowe gry fabularne

Obraz
Czy kiedy byiiście dziećmi, graliście w podchody? Biegaliście od punktu do punktu i wykonywaliście zadania, aby uzyskać nową wskazówkę? Jeśli Wasze dzieci chciałyby przeżyć podobną przygodę, to koniecznie zachęćcie je do wzięcia udziału w tajnej misji. Zagadkowe gry fabularne od @Tajnamisja to propozycja dla dzieci w wieku od 3 do 14 lat,. My testowaliśmy je z dziećmi w wieku 5,5 oraz 2,5 lat. I o ile starszaki bawiły się rewelacyjnie, to młodze faktycznie były jeszcze na niektóre zadania za małe. Świetnie jednak odnajdywały się we wspólnym działaniu: szukaniu, układaniu puzzli, odgadywaniu zwierząt na obrazku. Graliśmy w trzy gry: „Przygoda na wsi” (3-5 lat), Światowy Festiwal CIasta” oraz „W jeden dzień dookoła świata” (5-8 lat). O ile w pierwszym przedziale wiekowym zadania były trochę za łatwe dla naszych prawie sześciolatków - czyli wiek graczy jest jak najbardziej trafnie określony - o tyle te dla starszych wymagały już kombinowania, myślenia, umiejętności liczenia i znajomości l...
Czytaj więcej

„Kareta z piernika” Wandy Chotomskiej

Obraz
Gdy byłam dzieckiem, bardzo lubiłam baśnie o księżniczkach czy historie o dziewczynach, które marzyły o tym, by szczęśliwie wyjść za mąż. By jakiś chłopiec kochał je takimi, jakimi są, a one kochały tego chłopca. Banalne, prawda? Ale tak było!  I oto w moje ręce trafia wznowienie książki z 1988 roku - „Kareta z piernika” Wandy Chotomskiej od @wydawnictwoliteratura. Mamy tu srogiego ojca, cukiernika, córkę Kasię, pracowitą i pomocną dziewczynę, oraz zakochanego w niej Mikołajka. Ach, ale ojciec nie zgodzi się na ślub z biednym pracownikiem. Chce wydać Kasię za kogoś, kto jest bogaty. Stawia warunek: ten otrzyma rękę dziewczyny, kto przyjedzie do niej karetą zaprzężoną w cztery gniade konie. Na szczęście Mikołajkowi, który nie zamierza rezygnować z Kasi, przychodzą na pomoc zwierzęta: mysz, pszczoła, jaskółki. Piękna to opowieść, która - jak to w baśniach bywa - ma szczęśliwe zakończenie Albowiem „Kareta z piernika” to taka trochę baśń. Dzieje się dawno, zwierzęta mówią ludzkim głose...
Czytaj więcej

„Kastor. Pies ze schroniska” Alicji Kalinowskiej

Obraz
Jestem psiarą, psią mamą i zawsze drży mi serce na wieść o tym, że cierpią nasi bracia mniejsi. Od dziecka poruszały mnie historie psiaków i kociaków, które nie miały szans na szczęśliwy dom, którym zabrakło w życiu szczęścia i dobrego człowieka. Dlatego z wielkim wzruszeniem czytałam książkę Alicji Kalinowskiej „Kastor. Pies ze schroniska” od wydawnictwa Nowa Baśń.  Kastor - uroczy, młody, pełen energii psiak trafia pewnego dnia do schroniska. Nie rozumie, co tu właściwie robi i dlaczego ktoś ośmielił się odebrać mu wolność. Jego pobyt w schronisku nie zaczyna się dobrze: wizyta u weterynarza, gdzie dziwnie pachnie, a zastrzyk sprawia ból, nieprzyjazny współkolator Hunter, wyjadający z miski nie swoją karmę oraz niezbyt udany pierwszy spacer. I ten zew, który ciągnie na wolność, las, który wzywa i przemożna chęć ucieczki z miejsca, którego pies nie umiał nazwać domem.  Narratorem opowieści jest właśnie tytułowy Kastor. Opowiada on o swoim pobycie w schronisku, przyjaciołach, ...
Czytaj więcej